Taalscholen zijn veel meer dan alleen maar leren en verwerven. Taalscholen onderwijzen taal, niet alleen als een extra of onafhankelijk hulpmiddel, maar als een fundamentele manier om Engels te benaderen.
Veel middelbare scholen beginnen met Shakespeare, T.S. Eliot, of waar nodig, met de taalles. Op de middelbare school wordt van een leerling verwacht dat hij meer kent dan alleen de verschillende delen van de spraak, maar ook hun afzonderlijke wortels en uitdrukkingen.
Natuurlijk, al dit leren en organiseren vereist een leraar. Ik heb Engels als vreemde taal onderwezen. Ik moest lesgeven aan leerlingen van minstens 20 verschillende niveaus. Ik moest van tevoren aspecten van de instructie plannen zoals: syntheses en onderwerpen voor lessen; ondersteunende activiteiten; het verkennen van nieuwe technologieën; het integreren van technieken; en leerlingen aanmoedigen om problemen verbaal, visueel en als tekst te benaderen.
Het nieuwe strategische plan
Het schoolhoofd en ik waren het er beiden over eens dat het tijd was voor een nieuw strategisch plan. Ik wist dat bestuurders in het hoger onderwijs zelden een professionele opleiding kregen. We besloten dat we de leerkrachten zouden opleiden. Ik besloot dat ik een gecertificeerde lerarenopleiding (CET) zou aanbieden. Hier zou ik me voltijds als leerkracht vestigen.
Lesgeven is zoveel meer dan alleen maar een reeks opdrachten uitvoeren. Op een taalacademie worden studenten voortdurend geëngageerd door de spelletjes, liedjes, gedichten, en manieren van lesgeven. Je weet nooit in wat voor situatie lesgeven leuk kan zijn. De ene student vindt het tekenen van een stokpoppetje misschien wel net zo leuk als de andere. Je leert meer door de situaties waarin je lesgeeft.
Wij leiden onze studenten op tot creatieve denkers die een inhoudelijk leven leiden door de inhoud en context die zij creëren. Wij willen studenten aanmoedigen om zichzelf te zijn door hun onderwijservaring af te stemmen op hun specifieke persoonlijkheid. We weten dat verschillende studenten verschillende niveaus van academische prestaties hebben en wanneer ze er klaar voor zijn, kunnen ze verder gaan door ons systeem zonder wonderen te verwachten.
We moeten de problemen frontaal aanpakken door gebruik te maken van empirisch onderbouwde technieken voor instructieontwerp. We moeten onze leerlingen voorbereiden om veerkrachtige denkers te zijn die op een hoger niveau van begrip leven. Om dit te doen, moeten we beginnen met de basis, met tekst en gegevens die de basisbegripvaardigheden ondersteunen. We moeten onze leerlingen helpen zich op een specifiek concept te concentreren en pas naar het volgende niveau over te gaan als ze het vorige niveau onder de knie hebben. We moeten elk nieuw idee zien als een uitdaging die moet worden aangegaan voordat we overgaan op een complexere vaardigheid.
Hoe meer we onze leerlingen kunnen uitdagen met concrete situaties uit de echte wereld, hoe sneller ze vooruitgang zullen kunnen boeken. Daarom zeg ik vaak dat we jonge mensen een rugzak vol uitdagingen moeten geven om ze iets bij te brengen.
Bijvoorbeeld, door het gebruik van uitdagende tekst, kunnen we:
Leerlingen zullen eerder geneigd zijn zich in te zetten als ze iets echts hebben om zich aan vast te houden. Een uitdaging kan zo simpel zijn als het beantwoorden van een vraag met een simulatie, een scenario uit de echte wereld. Of het kan het ontwerpen van een product zijn dat een specifiek gedrag vertoont of een specifieke vaardigheid aanleert. Het belangrijkste is om uitdagingen te creëren en onze leerlingen uit te dagen.
Simulatie en realisme
Door gebruik te maken van simulatie en realisme kunnen we leerlingen aanzetten tot actief leren. Door een simulatie van een activiteit te maken zullen leerlingen leren hoe ze de vaardigheden en kennis die ze proberen te verwerven, kunnen toepassen.
Ik zal voorbeelden van deze activiteiten geven in mijn aanstaande boek, Imagine…Developing Character Education Methods.
Stel je voor…Stel je voor hoe het zal zijn om elke ochtend wakker te worden met niets…Dit kan niet verder van de waarheid zijn. Ik heb vaak geworsteld met dit concept en met zoveel verschillende aspecten van leren (waaronder leren over complexiteit en algoritmen), besefte ik uiteindelijk dat het mogelijk is om leerlingen te betrekken bij het begrijpen van wat ze lezen/schrijven/uitvoeren en het uiteindelijke doel van dit alles te begrijpen. Ik geloof dat deze methode methodisch denken is met overdraagbare vaardigheden en kennis.
Ik zal verschillende cognitieve processen aanreiken in de loop van de ontwikkeling van deze karaktervormingsmethode. Deze processen zullen de leerlingen helpen zich in te leven in de werkelijkheid.
lees meer: